चाह

गहिरो कालो रङ्गको आँचल ओढेर
मन्द मन्द मुस्काउदै गरेको रात
अलमल्ल जुन
छरपष्ट पोखिएको जुनेली संगै
तप्किने शितका प्रत्येक बूँदहरु
मनको चिता सल्काउन काफी छन

सुनसान रातमा
ओठहरु सल्बलाउँन थाल्छन
हिजोको प्रेम कहानी सुनाउन
कोहि चुपचाप
केहि हलचल
मनको आँगनमा देखिन्छ
थाकेका एक जोडी आँखा
मधुरो सपना च्यापेर
नयाँ ऋतुको आगमनमा
ओईलिएको पलाँसलाई जीवनको लोभ दिन्छन

हो मलाई त्यै जुनेली रात
पलाँसको छायाँ
कतै युग ,कतै पल बितेको समय
अनि तिम्रो धेरै याद आई रहेछ
तर म फेरी त्यो समय बाँच्ने चाह राख्न सक्दिन  ।