Thursday, November 5, 2015

जिद्दी धून

निद
तिमीलाई भरपूर नीदको खाँचो छ
यो नेपथ्यको आवाज हो
आई रहन्छ ,म सुन्दिन
उसलाई समर्पित अनिद्रामा मलाई
खाँचो छ पुरानो धूनको
धून एउटा जिद्दी धून
झरीमा रुझेर रात सक्ने
एक निमेष रातमा एक युग सक्ने ।

Thursday, October 15, 2015

लाग्छ अनेक रहस्यहरुको खुलासा हुँदै छ

लाग्छ अनेक रहस्यहरुको खुलासा हुँदै छ
घर, आँगन चोक मैदानमा तमासा हुँदै छ
मरेको दिन झिल्को काफी हुन्छ तिम्रो मुक्तीलाई  
अजम्बरी छन् कि कोहि ? कस्को गुनासा हुँदै छ  ।

Thursday, July 23, 2015

कुछ ख्वाहिशों के दावेदार हम भी हैं

कुछ ख्वाहिशों के दावेदार हम भी हैं
वो चरागर हैं तो बिमार हम भी हैं ।

संम्भालते किसे तामाशाई बने है जो
भरि हैं महेफ़ील लाचार हम भी हैं ।

Wednesday, June 3, 2015

अकविता

म,
उपन्यासकी च्याटगर्ल
रंगी सारी गुलाबी चुनरिया
हो रंगी सारी
मेरो आजको प्रमुख नायीकाहरु
र्याम्पगर्ल, गिरि र शोभा गुर्तुको ठुमरी
जागो या जाग न

Wednesday, February 11, 2015

हो म प्रेम गर्छु

म अनौठो रागलाई प्रेम भन्छु
जसमा मेरो वरिपरि स्वत: सन्नाटाहरु परिभाषित हुन्छन
केहि प्रिय अप्रिय बक्तब्यहरु
केहि अबोध अभिब्यक्ती संगै
भावनावेशमा थप भूमिका लेख्छ उही प्रेम ।

Saturday, January 31, 2015

बिर्सिन नसकेको मान्छे ( कथा )

बस हिड्न थाले पछी म आफ्नो आँखा चिम्लिदिन्छु लामो सास लिएर । एयरकन्डिसनर सुबिधा भएको बस अनि ठुलो सिट पाए पछी अलि लम्पसार भएर शरीरलाई खुल्ला छोड्न सजिलो हुन्छ साथै केहि आराम पनि मिल्छ । सहर छोड्दा छोड्दै तातिएको बस अब केहि सेलाउदै गएको महसुस हुँदै थियो । पहाडी यात्रा अनि साउन महिनाको मौसम, यस्तै आनन्द लिन भनी मैले सिसे झ्यालको एक फ्क्लेटोलाई कुना पट्टि सर्काई दिन्छु । एक मुठ्ठी चिसो बतास हुत्तिएर बसभित्र छिर्छ र मेरो मुहार चुम्न आई पुग्छ । कती शितल अनुभूति, टाउकोलाई पछाडी अढेस लगाएर राख्दै आँखा चिम्ली दिदा अझै आराम भएको अनुभूती हुन्छ । बस आफ्नो गन्तब्य तिर लम्किन थाल्छ । घुमाउरो पहाडी बाटोमा उकालो ओरालो गर्दा गर्दै केहि थाके जस्तो गर्छ पुरानो इन्जन भएको बसले ।
“आफु जस्तै बस पनि थाकेछ “ सोच्न साथ् मेरो ओठको मुस्कान झन् गहिरो भै दिन्छ ।
 सिसाबाट बाहिर देखिने आकासमा केहि बादलका टुक्राहरु हतार हतार यता उता गर्दै छन्  जसलाई बन्द नजरले देख्न सकिदैन तर अलिअलि उमस भए जस्तो हुन्छ आफैलाई , अचानक पानीका केहि बुँदहरु हात र मुहार छुन आउँछन र मैले नचाहेरै आँखा खोली दिन्छु । बाहिर हल्का हल्का बर्षात शुरु हुँदै छ, वरीपरीका दृश्यहरु रुझ्दैछन । हेर्दा हेर्दै बिस्तारै सडक अनि सडकका किनार रुझ्न थाल्छन । हेर्दा हेर्दै पानी जम्मा हुन थाल्छ सडकमा अनि ससाना धारहरु बनेर बग्न थाल्छन आफ्नो गन्तब्य भेट्न । यो झरीमा अतीत कठ्यान्ग्रीदैन । बरु हो पग्लिएर तरल भैदिन्छ  र स्मृतीभरी बग्न थाल्छ ।
 “ बसबाट ओर्लिएर यो झरीमा रुझ्न मन लाग्छ मलाई । आफुलाई कुनै मैलो कपडाहरु धोए झै गरी मिची मिची धून पखाल्न मन लाग्छ । मनहरु त कहाँ कहाँ भुलेनन र यसरि ? हामी एकै साथ यस्तै झरी रुझ्ने कयौ चाह नराखेका पनि हैनौ तर मनको चाह कहाँ पुरा होस् । कुनै बेला कयौ पटक हामी जानि नजानी संगै रुझेका पनि त छौ । बर्षौ भयो ....कती बर्ष ? समयको यो रफ्तारको हिसाब छैन ।