आमुल परिवर्तन

रहर मौलाउछ मनको आँगन भरि

आफैलाई चिनाउनु जो छ

यो युग पढ्न युगको सन्तान जिउँदो चाहिन्छ

यहाँ  लासहरु अक्षर बुझ्दैनन

शब्दकोशबाट शब्दहरु फुत्त फुत्त गरि पलायन हुदैछन आत्महत्याको लागी

मारिने त्रास जो छ

अनि लेखिन्छन कविता मृत संसारको बिधान अनुरुप

मेरो आत्मा जिउदो रहेको भान गर्छ

अनि मेरो सामू उभ्भिएर मुस्काउदै प्रश्न हुत्याउछ म तिर

" आधुनिक कबिता बुझेको छस " ?

" प्रगतीशील परिवर्तन पढेको छस ?"

म निशब्द लामो सास तानेर सुघ्ने प्रयास गर्छु कविताको गन्ध

नाम हराएका ,बेचिएका ,साटिएका ,खोसिएका आमुल परिवर्तनका कविताहरु

अब लास हुनु शिवाय कुनै उपाय छैन यहाँ परिवर्तनको ।