शिरिषको फूल

यो शिरिष फुल्ने मौषम हो है
हैन यसको खास रङ्ग कस्तो हो ?
हाँगा देखि भूईभरि
छरिएका यी फूलहरु
एकटक हेरी रहन्छु
निलो ? हैन
बैजनी ? कतै
बैगुनी ? सायद

मनको बक्तब्य

आफ्नै अदालत
आफ्नै वकालत
केहि पलको मौनता
बिस्वास र बाध्यता बीच
मन बक्तब्य दिन्छ
नजर कम्जोर हुनुको
रातको अँध्यारोमा उपस्थित सपना
कसले देखेको छ उसको मुहार
छरिनु / पोखिनुको अनेक कारणहरु छन्
जिन्दगीका
 कती गुनासाहरु /कती अशान्तिहरु
हरेक मोडमा आन्दोलन गरि रहन्छन ।

जीवन एक नाम

जीवन
एक नाम
अनुबन्धित सास
कवित्वपूर्ण दस्तखत
जागिर कारागारको
चक्रब्यु
प्रतिबादहरु
उल्लास

क्या क्या बहाने हैं शब की तनहाईयों का

क्या क्या बहाने हैं शब की तनहाईयों का
हम खुश हैं पाकर साथ परछाईयों का ।

माहिर हैं वो बातों से बात बनाए और निकले
फिर भी जिक्र आ जाए उन तमाशाईयों का ।

पृथ्वीको पुनर्जन्म

समाचार या खबर
बेखबर छन किन
बिज्ञानले संसार जितेको दावा गर्दा
प्रकृति आन्दोलित हुन्छ र त
आकासमा उड्दा उड्दै सयौ अस्तित्व हराउछन
सागर सारा रहस्य निलेर निस्लोट भै िदन्छ ।

डाक्टरले अङग अङग काटेर जोड्दा
जिवनले सास लिन्छ
शक्तिको उन्मादमा उफ्रेर सिमा नाघ्दा
सिमानाका सैनिक सक्रिय हुन्छन
घमण्ड निस्तेज पार्छन ।

मान्छे

मान्छे
नागरिक हुँदा
कर्तब्य बोक्छ काँधमा
घर र देशको
निस्कन्छ सपनाहरुको थाती सहित
मरभूमि सिच्न
मान्छे हुनुको दम्भको चित्र
उसको रुझेका आँखा
एउटा कहानी भन्छ ।

प्रेमको दिवस

कल्पनामा एक साँझ
समुन्द्रको शुष्क किनारै किनार
अनेकौ काव्यिक कारिगरी चट्टानहरुको
तरंगित पानीका निशानहरु
बालुवामा बन्दै मेटिदै मनका तस्विरहरुमा
पत्र पत्र चिमोटिएर छरिएका राता गुलाब

एक उम्र

कहानी
लम्हें /लम्हात
कोई  किताब
फिर सवालात
दिवारे /आंशियाँ
जज्बात / सौगात
सन्नाटे का आलम
बेवजह उदासीका सबब
हालात
नसीहतें
दहलिज
खामोश  चौखटें- आगन
ब्याकुल स्तुती

हमने तो खुद को कभी खोया हैं कभी पाया हैं

हमने तो  खुद को कभी खोया हैं कभी पाया हैं
तुझको भी  होगा पता इश्क में क्या क्या गवाया है ।

मुद्दत हो गई तेरे खबर से बेखबर है  हम
फिर भी जब बात निकली है अपना बताया है ।

मानव आवरण

ए मानव !
कति आवरण सुम्सुमाई रहन्छौ ?
लेख न
पढन देउ दुनियालाई
कथा
कविता
गजल
यो धुवाँ कहाँबाट उठ्दै छ ।