आँखा

महासागर जस्तै
शान्त देखिन्छन
ती गहिरा नयनहरु
निशब्द लोभ्याउछ्न मलाई
कुनै रोचक
किताब को शिर्षकले झैँ
हतारिन्छु पढ्न ती आँखाहरु
एकहोरो भै हेर्छु
एक आपसमा
गुटमुटीएका विचारहरू

बल्झीएका सोचहरू
बादल बनेर उड्दै
कतै वर्षा को शितलता छर्न चाहने
कतै ज्वालाको रुप धर्ने
पलमा इन्द्रेणी रंग आउदै जाँदै
ती आँखाहरुले
सहनशीलताको
लामो कथा बोल्छ ।

कहिले अबोध बालक को 

निर्दोष चपलता
कहिले बैशले उन्मुक्तचंचलता 
कहिले सबै अवस्था पार गरि

बटुलिएका जीवन अनुभवहरुको
एउटा सिंगो कथा बोल्छ ।

कहिँ बाद कहिँ विवाद

अनगन्ती चरित्रहरु निभाउदै
शुन्यताको च्यादर ओढेर
चुपचाप पिडाहरुको थैलो बोकी
अगाडी पाइला सार्दै
कहिले नज़र उठाएर मुस्काउदै
कहिले झुकाएर
अथाह दुख लुकाउदै
दुवै कुना छचल्किदा
कसिंगर परेको बहानामा
परेली झप्काउने
ती नयनले
जिन्दगीको उतार चढाव को
गहिरो इतिहास बोल्छ ।

निर्मला खड्का