मेरा चिसा आँखाहरु

मेरा चिसा आँखाहरु
केहि पत्र सम्झनाहरु ओढेर
झ्याल बाहिर चियाँउछन

समुन्द्रको निलो पानीको क्यानभासमा
बतासले अनेक आकृति तयार पार्छ अनि मेट्छ ।

प्रेम दिवस

कल्पनामा एक साँझ
समुन्द्रको शुष्क किनारै किनार
अनेकौ काव्यिक कारिगरी चट्टानहरुको
तरंगित पानीका निशानहरु

निगाहें नम सी होकर मुस्कुराती रही

निगाहें नम सी होकर मुस्कुराती रही
आज फिर न जाने क्या क्या याद आती रही ।

वो तस्विर जिंदगी कि अब भी अधुरी हैं
कभी बनाती उसीको कभी मिटाती रही ।

जिन्दगीको सच्चाई

शास्वत नियम
समुन्द्रमा पानी छ
नदि नहरमा पानी छ
स्वाद उस्तै
आँखाको आँसु
यहि जिन्दगीको सच्चाई ।

मानव बस्तीमा
सुर्यको किरणले
नज़रको रङ्ग बदली दिन्छ
सन्नाटालाई खलबलाई दिन्छ
जिन्दगीको पदचाप निरन्तर
कयौ अनुत्तरित प्रश्न
मनोदशा लेखेर झ्याल बाहिर हाम फाल्छन  ।

दायाराहरु

एउटा खुला चौराहामा म रुनु
एकान्तमा तिमी हाँस्नुको एकै अर्थ कसरी हुन् सक्छ
जिन्दगी खोज्न खाली खुट्टाले दौडेर भेट्टीन्छ र ?
बिस्वासहरु लघुता बोकेर हिडदैनन्

भित्तोको तस्विर

मेरो भित्तोमा झुण्डि रहेको तस्विर
भौतिकताबादलाई च्यातेर
मलाई गिज्याई रहन्छ ।

मेरो नजर
हरेक चित्रमा डुल्छ
पत्र पत्र छिचोल्दै
अनि पढछ नि:शब्द कोरिने
जिन्दगीले रुझेका कविताहरु ।

एक अपूर्ण चिनारी

मधुरो चिमको उज्यालोमा
एक युग हिडेको थकान पोख्छ जिन्दगी
केहि अपराधबोध
समयका प्रारूपहरु
एक अपूर्ण चिनारी
एक  पूर्ण  धरोहर
एक दिन यस्तो आउने छ
जहाँ उज्यालो ले रङ्ग फेर्न सक्नु पर्छ ।

यादका सिरेटाहरु

ऋतुहरु संगै रङ्ग फेर्न बाध्य
पहेला पातहरु
जब मेरो आँगन भरी छरिन्छ्न
एक नजर उठाएर हेर्छु
गुलमोहर रातै फुलेको

"म तिमीलाई माया गर्छु "

निस्तब्धता लपेटिएको नज़र
नीरव मुस्कान
निशामुख या निशान्त
एक ज्योतीपुन्ज
निश्वास
निशब्द बोल्छ
"म तिमीलाई माया गर्छु "

यस्तो याद आओस ढुकढुकी बढाएर जाओस

यस्तो याद आओस ढुकढुकी बढाएर जाओस
दश बिस बर्ष यो उमेरको घटाएर जाओस ।

आफैलाई भुली जाउँ चर्चा चलोस गाउँ घरमा
यस्ता उस्ता दुई चार आरोप लगाएर जाओस  ।

इल्तजा कभी,कभी इबादत करूँ

इल्तजा कभी,कभी इबादत करूँ
फुर्सद में खुद से शिकायत करूँ ।

रफ्ता रफ्ता दोस्ती दिल की खलिस से
फिर भी यूं जिन्दगी की चाहत करूँ ।

प्रिय भ्यालेनटाइन ,

चिसो कठ्याँग्रिएको साँझ
एकनास काँप्दै गरेका अधर
दोधारमा परेको मन
सपनाको यथार्थ अंगालेर
नयन उठछन्
तिम्रा नजर जवाफ खोज्दै थिएँ
मेरो मुहार पुस्तिकामा ।

रङ्गिन नम्बरहरु

फेरी अस्पतालको उही कुना
उस्तै निस्तब्धता
कयौ असाहय जिन्दगी
अझै केहि पलको युद्धमा संघर्षरत
समय शिथिल खिसिक्क हाँस्दो छ
आफ्नो सफल असफलतामा
म यी अत्याधुनिक जीवनदान दिने मेसिनहरु
मेरो मन्दिरको भगवान भन्दा महान देख्छु ।

सन्नाटाहरुको आवाज

शब्द
जहाँ जहाँ थाकेका छन
त्यहाँ त्यहाँ
लेख्नु छ