एकथरी साहित्य अर्का समाचार लेख्छन

एकथरि साहित्य अर्का समाचार लेख्छन
शब्दै हुन् कि भ्रमित ?गल्ती बारम्बार लेख्छन ।

खबर हुन्छ पूर्वको छापिन्छ पश्चिमको भन्दै
अर्को दिन एकहोरो भूलसुधार लेख्छन  ।

खुबै छन सल्लाहकार यहाँ !

अती जानकार  खुबै छन सल्लाहकार  यहाँ
केहि बोले हुन्छ  माहौल गजप खुंखार यहाँ ।

अलि स्पस्ट भै कुरा गर न हौ ए मित्र बन्धु
अस्पस्ट कुरामा खै के ठान्नु वफादार यहाँ  ।

जीवन भित्र वानीरा !

एउटा मानव
आफै भित्रको आफैलाई सुम्सुम्याएर
शिर उठाई आकाश हेर्छ
र
हर्षमिश्रीत मुस्कान मुस्काउछ
तिम्रो अस्तित्वको आभासले
तिम्रो आगमनको अनुभूतिमा
सुनौलो इतिहास लेख्ने /दिने प्रण गर्दै
आमा तिमी धन्य छौ जसले यो इतिहास जन्मायौ
हो वानीरा तिमी नेपाली इतिहास हौ ।

ऊ खुलेर नहाँस्नु खुशीको अभाव हैन

ऊ खुलेर नहाँस्नु खुशीको अभाव हैन
जून मलिनो देखिनु औंसीको प्रभाव हैन  ।

कत्रो साहस गर्यौ फूल कुल्चिएर हिड्यौ
संगै हुनु नियती पो ,काँडा गुलाब हैन  ।

हात जोड्दै छिर्न संघार नखोज

हात जोड्दै  छिर्न संघार नखोज
भित्ता कोर्न फेरी  अंगार नखोज ।

जती घोल जहर रातै हुन्छ रगत
रगत निलो हुने  संसार नखोज ।

यो अन्त्य हैन

यो अन्त्य हो र ?
कदापी हैन अनि हुने सक्दैन,
कहिल्यै नटुंगिने सडक
एक लामो यात्रा
हामी यात्री अन्तर मन संगै

मन सानो ताल

मन सानो ताल
ढुङ्गाहरु फालिन्छन जब
एक पछी अर्को अनेक तरंग उठछन्
हतारिदै किनार छुन
किनार पर अझै पर
थकित ती छालहरु
मेटिन्छन....फेरी एउटा आशा बोकी
फेरी डुङ्गाको मार सहन ....

शब्दहरुको अर्थ खोज्दै

शब्दहरुको अर्थ खोज्दै
साँच्चै हराएकै हुन् त ?
कुनै खास शब्दकोश छ कि ?
हिजो जून अल्मलिएको देखे
आज बतास उल्टो दिशामा बग्दै छ !

जिन्दगी तलाश गर्दै छु

उजाडिएको बस्तीमा जिन्दगीको तलाश मेरो
एक मुठ्ठी सास उधारो दिने साथीको तलाश मेरो  ।

कुछ शायरी

आजकल आँखों में है कुछ अलग सा ख्वाब
तेरी बातों में जिन्दगी  की उन्मादों का शबाब
दुनियाँ की औकात हि क्या जो सवाल करे
तु मुझे दे, मै तुझे दु ,हर सवालों का जवाब  !!

बातें चली इस कदर

बातें चली इस कदर आँखों मे आई नमी है
हर तरफ लगता कोई अजिब सी कमि है
शिकायत करु किससे और क्या कबुल करु
जिन्दगी अपने आप मे इक उल्झन बनि है ।

छोएर हाल बेहाल बिर्साई देउ

छोएर यो हाल बेहाल बिर्साई देऊ
बेतुक उठेका सवाल बिर्साई देऊ  ।

फूल काँडा बीच सम्बन्ध छ गहिरो
बेमेल देखिने यो लगाव बिर्साई देऊ ।

एक बुँद जिन्दगी

एक बुँद जिन्दगी पग्लिएर काठे कलम भरिन्छ
र त भिजाउँन्छ उदास , उराठ बेरंगीन दैनिकी पानाहरु ।

कती सहज र सरल छ त्यो तरलत्व बुझाईमा
कती मिहिन र मलिन छ भोगाईहरु यहाँ लेखाईमा ।

हेर न माटो मुनी जरो फैलाएको त्यो बुढो रुख
फेरी पालुवा हाल्न तम्सन्छ ।
अरे ! हिजो मात्रै विचार विमर्श गरिदै थियो  ।
चर्चा चल्दै थियो यो रुख काट्ने र काटिनु पर्छ को
कागजका सेता पानाहरु भरमार होलान बहुमतले
किन कि
यसको छाहरीले  पोल्छ रे बटुवाको मन  ।

गहिरो मौनता

गहिरो मौनता
हामी दुवै बीच पसारिएको छ ।
न ऊ बोल्छ
न म बोल्न सक्छु
कती रहर अल्मलिए यस्तै

अँध्यारो र सपना

निपष्ट अँध्यारोले
सपना देख्छ उज्यालोमा
सपना रंगीन
बिपना उजाड
अब म एउटै काम गर्छु
सपनाहरुको सबै रङ्ग चोरेर
बिपनालाई चुर्लुम्म भिजाई दिन्छु
अनि बनाउँछु
नयाँ रङ्गहरुको समायोजन
नयाँ इन्द्रेणी
संगै
नयाँ प्रयोग
अँध्यारो र सपनामा ।

एक निमेष

जिउनु
एक निमेष तिम्रो अनुभूतीमा
ले त एउटा उमेर बाँचे झैँ लाग्छ भने
साथमा त सदियौं नै बाँचिन्थ्यो होला तर
के गर्नु

अन्तिम पल

ऊ उभिएको होला मेरै छेउमा
चकमन्न चारै तिर नजर डुलाउदै
कतै गहिरो अनि एकहोरो हेराई ले
एक एकलाई नियाल्दै
जिन्दगीको बहिखाता बोकेर
हिसाब कोर्न तल्लिन,
देख्न सक्दिन र त
म उसलाई अनुभूत गर्न चाहन्छु

आँखो में किताब

समझो तो पढ लो आँखो मे किताब रखते हैं
अँधेरो से क्या डर दिल मे आफताब रखते है ।

आज भी नही है दो गज मिट्टी अपने नाम
सितारों पे घर बनालूँ, इक ख्वाब रखते है ।

म कि तिमी ?

बडेमानको  एैना
धुलै धुलोले भरिएको
सामु उभिन्छु
अनि
म आफ्नो मुहार पुच्छु ।

उनलाई मनकै मन्दिर छ काफी

उनलाई  मनकै मन्दिर छ काफी
बुझ्नेलाई कलमी लकिर छ काफी ।

सजाउँ  म कहाँ सपना तिमीलाई
आँखालाई उनकै तस्विर छ काफी ।

एक ठेस जिन्दगी (कबिता)

एक ठेस जिन्दगी
पाईला चाल्न खोज्छ
हिमाल,पहाड,तराई हुदै मरभूमि सम्म
एउटा निरन्तर लक्ष बोकेर
महत्वाकांक्षाको थैलोमा ।

म लाहुरे

 म विदेश ( लाहुर ) जान्छु ।

निर्णयात्मक थियो स्वर  

अनि छरपष्ट कठोरता ।

विस्फारित हुदै केहि जोडी नज़र 

पुर्लुक्क उठछन् 

तिमी छोरी  मान्छे  लाहुर जान हुन्न ।

लाहुरे हुन बाहुबल चाहिन्छ  अनि के के 

 छोरी  कमजोर (मान्छे न ) हुनु को आभास दिलाईन्छ

एकलास अट्टहास लाउँछ मेरो मन यो मानसिकतामा 

तर