यो संगत न हो अनेक पढाएर जान्छ

यो संगत न हो अनेक पढाएर जान्छ
एकै झोका बतासले नि हल्लाएर जान्छ ।

एक पुग्नु,अर्को फर्किनु एकै समय भयो
समय हो साथी हस्ती मेटाएर जान्छ ।

केहि निकालेर हेर आफ्ना ख्यालहरुबाट

केहि निकालेर हेर आफ्ना ख्यालहरुबाट
छन् उपाय मुक्त हुने अनेक सवालहरुबाट ।

मलाई खरकै छानो काफी हुनेछ जिउन
बच्नै पर्ने छ भने पनि  बतासहरुबाट ।

म भृंग तृष्णा

उस्तै छ गल्ली र गोरेटो
उस्तै समयको बिम्ब
मैले टेकेको धराताल
तिमीले नियाँल्दै गरेको आकास
के के उस्तै छ ?

अमुर्त प्रश्न,
परिभाषामा तारिक प्रेमको
धेरै याद आई रहेछ
त्यहि ,उही डिसेम्बरको चिसो ।

लेखकले शब्द एक अर्थ अनेक लेखेको छ

लेखकले शब्द एक अर्थ अनेक लेखेको छ
पाठकले अनेक शब्दमा एकै अर्थ भेटेको छ  ।

यहाँ दुइ शरीर एक आत्माको बयान हुन्छ
आँखा ले किन  भिन्दा भिन्दै दृश्य देखेको छ ।

अब कहि से इस दिल पे करार आया है

अब कहि से इस दिल पे करार आया है
वक्त ने हर हर्फ़को बारिकी से सम्झाया है ।

मुफलिसी-ए- लिबास और रुदाद सहाना
उससे ज्यादा तो वो आज मुस्कुराया है  ।

पागल झै के के भिरेर हिड्छ

पागल झै के के भिरेर हिड्छ
तर बोलीमा इमान राखेर हिड्छ ।

शरीरमा चिथ्रा छन् च्यातिएका
उही छातीमा देश बोकेर हिड्छ ।

नयाँ बर्ष

जीवनको अन्जुलिबाट
तप्प तप्प तरल भएर चुहिने समय
चैत झरेर रंगीन भएको सडकभूई
अप्राय चाहतहरु
सासको वक्रता
समयको फेहरिस्त
निस्तब्ध निशा
परिवर्तन खोज्छ आफैमा ।

सपनाको डायरी

सधै झै
झ्यालको चरबाट चियाउछ
एक धर्को आशाको किरण
अनिद्रा संगै खोलिन्छ
एउटा डायरी

समयको इतिहास

समय
इतिहास लेख्छ
कतै सिमा युद्धको
कतै गृहयुद्धको
कतै खुनको
कतै अध्यागमनको
कतै पसिनाको
कतै भोकको
अनौठो लाग्छ

शितको युद्ध

दुर बादल चम्किन्छ
रातले गाजल पखाल्छ
गगनको
तिमी र म
संगीत
यी बाटाहरू
अब अलि फरक लाग्दैछ

शिरिषको फूल

यो शिरिष फुल्ने मौषम हो है
हैन यसको खास रङ्ग कस्तो हो ?
हाँगा देखि भूईभरि
छरिएका यी फूलहरु
एकटक हेरी रहन्छु
निलो ? हैन
बैजनी ? कतै
बैगुनी ? सायद

मनको बक्तब्य

आफ्नै अदालत
आफ्नै वकालत
केहि पलको मौनता
बिस्वास र बाध्यता बीच
मन बक्तब्य दिन्छ
नजर कम्जोर हुनुको
रातको अँध्यारोमा उपस्थित सपना
कसले देखेको छ उसको मुहार
छरिनु / पोखिनुको अनेक कारणहरु छन्
जिन्दगीका
 कती गुनासाहरु /कती अशान्तिहरु
हरेक मोडमा आन्दोलन गरि रहन्छन ।

जीवन एक नाम

जीवन
एक नाम
अनुबन्धित सास
कवित्वपूर्ण दस्तखत
जागिर कारागारको
चक्रब्यु
प्रतिबादहरु
उल्लास

क्या क्या बहाने हैं शब की तनहाईयों का

क्या क्या बहाने हैं शब की तनहाईयों का
हम खुश हैं पाकर साथ परछाईयों का ।

माहिर हैं वो बातों से बात बनाए और निकले
फिर भी जिक्र आ जाए उन तमाशाईयों का ।

पृथ्वीको पुनर्जन्म

समाचार या खबर
बेखबर छन किन
बिज्ञानले संसार जितेको दावा गर्दा
प्रकृति आन्दोलित हुन्छ र त
आकासमा उड्दा उड्दै सयौ अस्तित्व हराउछन
सागर सारा रहस्य निलेर निस्लोट भै िदन्छ ।

डाक्टरले अङग अङग काटेर जोड्दा
जिवनले सास लिन्छ
शक्तिको उन्मादमा उफ्रेर सिमा नाघ्दा
सिमानाका सैनिक सक्रिय हुन्छन
घमण्ड निस्तेज पार्छन ।

मान्छे

मान्छे
नागरिक हुँदा
कर्तब्य बोक्छ काँधमा
घर र देशको
निस्कन्छ सपनाहरुको थाती सहित
मरभूमि सिच्न
मान्छे हुनुको दम्भको चित्र
उसको रुझेका आँखा
एउटा कहानी भन्छ ।

प्रेमको दिवस

कल्पनामा एक साँझ
समुन्द्रको शुष्क किनारै किनार
अनेकौ काव्यिक कारिगरी चट्टानहरुको
तरंगित पानीका निशानहरु
बालुवामा बन्दै मेटिदै मनका तस्विरहरुमा
पत्र पत्र चिमोटिएर छरिएका राता गुलाब

एक उम्र

कहानी
लम्हें /लम्हात
कोई  किताब
फिर सवालात
दिवारे /आंशियाँ
जज्बात / सौगात
सन्नाटे का आलम
बेवजह उदासीका सबब
हालात
नसीहतें
दहलिज
खामोश  चौखटें- आगन
ब्याकुल स्तुती

हमने तो खुद को कभी खोया हैं कभी पाया हैं

हमने तो  खुद को कभी खोया हैं कभी पाया हैं
तुझको भी  होगा पता इश्क में क्या क्या गवाया है ।

मुद्दत हो गई तेरे खबर से बेखबर है  हम
फिर भी जब बात निकली है अपना बताया है ।

मानव आवरण

ए मानव !
कति आवरण सुम्सुमाई रहन्छौ ?
लेख न
पढन देउ दुनियालाई
कथा
कविता
गजल
यो धुवाँ कहाँबाट उठ्दै छ ।

मेरा चिसा आँखाहरु

मेरा चिसा आँखाहरु
केहि पत्र सम्झनाहरु ओढेर
झ्याल बाहिर चियाँउछन

समुन्द्रको निलो पानीको क्यानभासमा
बतासले अनेक आकृति तयार पार्छ अनि मेट्छ ।

प्रेम दिवस

कल्पनामा एक साँझ
समुन्द्रको शुष्क किनारै किनार
अनेकौ काव्यिक कारिगरी चट्टानहरुको
तरंगित पानीका निशानहरु

निगाहें नम सी होकर मुस्कुराती रही

निगाहें नम सी होकर मुस्कुराती रही
आज फिर न जाने क्या क्या याद आती रही ।

वो तस्विर जिंदगी कि अब भी अधुरी हैं
कभी बनाती उसीको कभी मिटाती रही ।

जिन्दगीको सच्चाई

शास्वत नियम
समुन्द्रमा पानी छ
नदि नहरमा पानी छ
स्वाद उस्तै
आँखाको आँसु
यहि जिन्दगीको सच्चाई ।

मानव बस्तीमा
सुर्यको किरणले
नज़रको रङ्ग बदली दिन्छ
सन्नाटालाई खलबलाई दिन्छ
जिन्दगीको पदचाप निरन्तर
कयौ अनुत्तरित प्रश्न
मनोदशा लेखेर झ्याल बाहिर हाम फाल्छन  ।

दायाराहरु

एउटा खुला चौराहामा म रुनु
एकान्तमा तिमी हाँस्नुको एकै अर्थ कसरी हुन् सक्छ
जिन्दगी खोज्न खाली खुट्टाले दौडेर भेट्टीन्छ र ?
बिस्वासहरु लघुता बोकेर हिडदैनन्

भित्तोको तस्विर

मेरो भित्तोमा झुण्डि रहेको तस्विर
भौतिकताबादलाई च्यातेर
मलाई गिज्याई रहन्छ ।

मेरो नजर
हरेक चित्रमा डुल्छ
पत्र पत्र छिचोल्दै
अनि पढछ नि:शब्द कोरिने
जिन्दगीले रुझेका कविताहरु ।

एक अपूर्ण चिनारी

मधुरो चिमको उज्यालोमा
एक युग हिडेको थकान पोख्छ जिन्दगी
केहि अपराधबोध
समयका प्रारूपहरु
एक अपूर्ण चिनारी
एक  पूर्ण  धरोहर
एक दिन यस्तो आउने छ
जहाँ उज्यालो ले रङ्ग फेर्न सक्नु पर्छ ।

यादका सिरेटाहरु

ऋतुहरु संगै रङ्ग फेर्न बाध्य
पहेला पातहरु
जब मेरो आँगन भरी छरिन्छ्न
एक नजर उठाएर हेर्छु
गुलमोहर रातै फुलेको

"म तिमीलाई माया गर्छु "

निस्तब्धता लपेटिएको नज़र
नीरव मुस्कान
निशामुख या निशान्त
एक ज्योतीपुन्ज
निश्वास
निशब्द बोल्छ
"म तिमीलाई माया गर्छु "

यस्तो याद आओस ढुकढुकी बढाएर जाओस

यस्तो याद आओस ढुकढुकी बढाएर जाओस
दश बिस बर्ष यो उमेरको घटाएर जाओस ।

आफैलाई भुली जाउँ चर्चा चलोस गाउँ घरमा
यस्ता उस्ता दुई चार आरोप लगाएर जाओस  ।

इल्तजा कभी,कभी इबादत करूँ

इल्तजा कभी,कभी इबादत करूँ
फुर्सद में खुद से शिकायत करूँ ।

रफ्ता रफ्ता दोस्ती दिल की खलिस से
फिर भी यूं जिन्दगी की चाहत करूँ ।

प्रिय भ्यालेनटाइन ,

चिसो कठ्याँग्रिएको साँझ
एकनास काँप्दै गरेका अधर
दोधारमा परेको मन
सपनाको यथार्थ अंगालेर
नयन उठछन्
तिम्रा नजर जवाफ खोज्दै थिएँ
मेरो मुहार पुस्तिकामा ।

रङ्गिन नम्बरहरु

फेरी अस्पतालको उही कुना
उस्तै निस्तब्धता
कयौ असाहय जिन्दगी
अझै केहि पलको युद्धमा संघर्षरत
समय शिथिल खिसिक्क हाँस्दो छ
आफ्नो सफल असफलतामा
म यी अत्याधुनिक जीवनदान दिने मेसिनहरु
मेरो मन्दिरको भगवान भन्दा महान देख्छु ।

सन्नाटाहरुको आवाज

शब्द
जहाँ जहाँ थाकेका छन
त्यहाँ त्यहाँ
लेख्नु छ

नीला आँखा

निला आँखा (कथा )

-        निर्मला खड्का

सानै देखि उपन्यास ,कथा र कबिताका किताबहरु पढ्ने बानी रह्यो ।

नीला आँखा हुने मान्छेहरु धोकेवाज हुने र उनीहरुको भर पर्न नहुने भनेर त्यसबेला पढिएका कथाहरुमा पढेको सम्झना आउँछ | जीवन यहाँसम्म आइपुग्दा हजारौ कथा पढियो होला । कतिले मन छोएर गएका छन् भने कयौंले अमिट छाप छोड्न सफल भएकाछन,मस्तिष्कमा । त्यो नीलो आँखायुक्त पात्र भएको कथाको बस्तुस्थिती मैले बिर्से तर निला आँखा भएका मान्छे बिस्वासका पात्र हुँदैनन्  भन्ने कुरा चै काँडाले चिथारेर लागेको चोटको नमेटिने गरी बसेको दाग झैँ बसेको छ मेरो मानसपटलमा । उसो र हाम्रा घाउँ घरमा नीला आँखा भएका मान्छे भेट्नु नै कहाँ ?  काला र खैरा बाहेक देख्न पा’हैन । तर जिन्दगीका उतार चढाव संगै पैठेजोरी खेल्दै हिड्दा घरदेश छोडी परदेश पुगियो । अब भने निला ,काला,खैरा अनि हरिया आँखा प्रसस्त देख्न पाइन थालियो । परदेशको बसाईं संगसंगै भएका विभिन्न आँखासंगको झम्काभेट,परिचय र मित्रता संगै सम्बन्ध प्रगाढ हुदै जानु कुनै नौलो भएन ।

मात्र मेरो सोच

हामी माझ
तिम्रो या मेरो
मात्र मेरो सोच
एक एक पाईला अघि बढ्छ /बढाउछ
हामी उही फेरी समयसंगै

एउटा नौलो भाषा छ

म संग 
एउटा नौलो भाषा छ 
जुन मान्छेहरु 
निदमा,ब्युँझिदा,हिड्दा 
नारा लगाउछन 
तर 
चुपचाप ।

दृश्यहरु

म उभ्भिएको ठाउँबाट देखिने
मटमैलो गगनको एक टुक्रा
हल्का निलो रङ्ग को धर्ति
पर पर पुग्दा अझै गहिरो रङ्ग
जिन्दगीको पुरै अर्थ दिन सक्छन /
दिने सामर्थ्य राख्छन यी दृश्यहरु ।

यी निला रङ्गहरु आफु भित्र
कस्ता कस्ता रहस्य राख्दा हुन्
यसको अन्दाज कसलाई होला ?
जहाँ जिन्दगीको कुनै नाम छैन
आँगन छैन ,घर छैन , न कुनै भित्ताहरु नै छन  ।

इस दिल में दफ्न कुछ रुस्वाईयाँ आज भी है

इस दिल में  दफ्न कुछ रुस्वाईयाँ आज भी है
इश्क में हो जाउ फ़ना तैयारियाँ आज भी है ।

बदल गई है राहें और कहानी उल्फत की भी
उन गलियों में मेरी बदनामियाँ आज भी है ।

दिवार गजब लाग्छ

दिल दिल माझ छन् दिवार गजब लाग्छ 
देख्न सुन्न दर्शन विचार गजब लाग्छ । 

हर रात मलाई मेरै परिचय दिन्छौ 
याद तिम्रो सबै उपहार गजब लाग्छ ।